วันอาทิตย์ที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2559

#ฟิคพี่บีโมเลส case : 6 ทุกอย่างมันกำลังจะเริ่มขึ้น...



#CUT case : 6




"อ๊ากกกกก!! อึก อืออ!ฮึก อืออออ..ฮึก อืออออ!." ร่างบอบบางนั้นเกร็งแน่นเหมือนกับจะแตกสลาย

เมื่อผมยัดเยียดแก่นกายใหญ่โตเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังโดยไม่มีการเร้าโรมอะไรทั้งสิ้น

ตากลมเบิกกว้าง ขาเรียวสั่นระรัว ใบหน้าสวยซีดเผือดก่อนจะมีเสียงสะอื้นขึ้นมา

กลิ่นคาวเลือดคลุ้งเต็มจมูก

เล็บจากนิ้วเรียวที่เพียรผลักผมออกกำลังจิกบ่าผมด้วยแรงที่มีอยู่จนรู้สึกเจ็บแปลบ

เสียงสะอื้นและใบหน้าน่ารักที่ส่ายไปมา มองดูแล้ว

ช่างน่าสงสาร...

แต่สิ่งที่คนตัวบางทำเอาไว้มันไม่ทำให้ผมรู้สึกสงสารเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่แรงตอดรัดและบีบเกร็งทำให้ผมปวดหนึบ ร่างกายตรงหน้านี้กำลังสร้างความสุขและหลอมละลายผมโดยที่ผมไม่รู้ตัว

"อือออ! ฮึก อือออ!"

"อา.. จินยอง อ่าาา จินยอง" เจ้าของชื่อสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อผมก้มลงพรมจูบไปทั่วร่างกายนวลเนียนนั่นก่อนจะหยุดที่ยอดอกสีสด

ร่างเล็กที่เริ่มหมดแรงเพราะความเจ็บปวดและการใช้แรงขัดขืนนอนนิ่งราวกลับตุ๊กตาดวงตากลมวาวฉ่ำไปด้วยน้ำตา

ใบหน้าที่แดงก่ำเพราะแรงสะอื้นหรือความโกรธจากสิ่งที่ผมยัดเยียดให้ก็ไม่รู้

ผมขยับตัวเข้าออกเรื่อยๆ เพื่อให้ร่างกายที่ผมกำลังพรมจูบไปในทุกอนูผิวได้รู้สึกชิน 

ร่างบางหลังจากดิ้นรนไปมาจนสุดกำลัง ตอนนี้กำลังนอนนิ่งรองรับแรงอารมณ์ผม

คงจะคิดได้ว่า ปล่อยให้ผมทำไปมันจะได้จบๆซักที

แต่รู้อะไรมั้ยคุณหนู? 

ทุกอย่างมันกำลังจะเริ่มขึ้นต่างหากล่ะ...

"อึก!"
"อา...อึก...." หลังจากที่ผมขยับช้าๆสลับกับหยุดนิ่งให้คนที่ดูเหมือนจะเจ็บมากได้หายใจ ผมก็เริ่มขยับอีกครั้งร่างกายขาวนวลบิดไปมาตามความเจ็บปวดและแรงอารมณ์ของร่างกาย
ถึงแม้ว่าจะไม่เต็มใจแค่ไหนแต่มือผมที่ทำหน้าที่ปรนเปรอแก่นกายสีสวยนั่นก็คงจะทำหน้าที่ได้ดีและคงให้อีกคนทรมานไม่น้อย

ผมใช้มือรูดแก่นกายของจินยองไปตามจังหวะแรงกระแทกของผมด้านหลัง

ตอนนี้ความรู้สึกสุขสมและอารมณ์ราคะกำลังเข้าครอบงำผมอย่างเต็มที่ แรงตอดจากช่องทางด้านหลังที่ผมสอดใส่อยู่ทำให้แทบสลาย มันสุขจนล้น...

"อื้ออ.." ผมยกยิ้มกับเสียงครางที่หลุดออกมาในที่สุดพร้อมกับกระแทกท่อนเนื้อตัวเองเร็วขึ้นตามแรงปรารถนา

จนกระทั่งทุกอย่างสิ้นสุดลงผมปล่อยน้ำรักเข้าไปภายในร่างกายของคนตัวเล็กและมือของผมนั้นก็ชุ่มไปด้วยของเหลวจากผลงานตัวเอง

หึ รู้สึกสมเพชและสะใจไปพร้อมๆกัน

เมื่อมองร่างที่นอนอยู่ตรงหน้าที่หลับไปเพราะความเหนื่อยอ่อนและเจ็บปวด

ชีวิตนี้...

ร่างกายนี้...

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...

นายไม่มีทางที่จะหนีฉันไปได้แน่ ปาร์คจินยอง 

นายต้องชดใช้

ต่อไปนี้ เตรียมตัวรับการลงโทษจากฉันได้เลย..

"คิดว่าจะได้พักผ่อนหรอครับคุณหนู? ฝันไปเถอะ"


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น