#CUT case : 10
ผมค่อยๆกอบกุมส่วนอ่อนไหวของจินยอง
"อ๊ะ ไม่เอานะ" ปากบอกว่าไม่ แต่ร่างกายกำลังต้องการ เด็กดื้อเสียจริงนะปาร์คจินยอง
"ฮึก...อ๊ะ อ๊าาา" เสียงครางหวานดังระงมเมื่อนิ้วของผมสอดไปยังช่องทางทางด้านหลัง
"อ๊ะ อื้อออ" จินยองจิกเล็บเข้ากับไหล่อย่างแรงจนอาจจะได้เลือด ความแสบนั้นทำให้ผมต้องซี๊ดปากเบาๆ
"อะ...อ่า อา อื้อ เร็วๆ.. อ๊า" จินยองเกร็งไปทั้งตัว เมื่อนิ้วของผมขยับเข้าๆออกๆตามจังหวะ
"ตกลงว่าไงหืม...ปาร์คจินยองเป็นอะไรกับอิมแจบอม?" ผมแกล้งลอยหน้าลอยตาถามจนคนที่โดนอารมณ์ครุกครุ่นเล่นงานฉายแววตาหมั่นไส้ออกมาพร้อมเร่งความเร็วให้คนตัวเล็กตามที่ขอ
"อ๊ะ อ๊า อืม พอแล้ว... พอแล้วแจ..บอม ฮึก หยุด..."
"ไม่ตอบก็จะทำอยู่แต่แบบนี้แหละ ที่ทำอยู่น่ะชอบไหมล่ะ" จินยองทำหน้าเหมือนอยากจะข่วนหน้าผม ถ้าไม่ติดว่าเขายกแขนไม่ขึ้นล่ะก็นะ หึหึ :)
"ไม่! อื้อ!" สิ้นเสียงผมก็ดันนิ้วเข้าไปจนสุด โดนจุดกระสันของคนตัวเล็ก
"ไม่ชอบหรอ?"
"ฮื่อ...ไม่ อ๊า" ผมย้ำไปที่จุดกระสันของคนตัวเล็กซ้ำๆนั่นทำให้คนตัวเล็กครางแทบไม่เป็นภาษา
"อ่า...เห็นครางซะหวาน...ก็นึกว่าชอบ" คำพูดคำจาที่หลุดจากปากของผมทำให้ใบหน้าสวยเห่อแดงยิ่งกว่าเดิม
"ชอบ..."
"..."
"แต่ชอบของพี่แจบอมมากกว่า... นะ..." ปากอิ่มเบะออกเล็กน้อยที่ต้องวอนขอในเรื่องที่น่าอาย
ใครสั่งใครสอนให้ปาร์คจินยองหัดทำตัวแบบนี้
ส่วนกลางลำตัวของผมเริ่มแข็งขึงเมื่อเจอปาร์คจินยองแอ็คแทค ราวกับมันรู้ตัวว่ามีคนเรียกหาและอยากจะออกจากอาภรณ์ที่กักขังมันเอาไว้เต็มที
แต่ไม่ล่ะ...ผมจะต้องไม่ใจอ่อนง่ายๆ
"นายน่ะจะมาขอให้พี่ทำแบบนี้ไม่ได้นะ...เพราะเจ้านี่น่ะมีไว้สำหรับเมียจ๋าของพี่เท่านั้นแหละ"
ผมน่ะรู้ดีว่าคนบนตักน่ะถึงขีดสุดแล้ว แต่ผมขอแกล้งคนปากแข็งอีกสักหน่อยก็คงจะไม่เป็นไรเนอะ?...
"ฮือ..นยอง...นยอง อยากได้... อยากได้ของพี่แจบอม นะ...นะะะ..จะเอา..." มือน้อยแสนซุกซนปัดป่ายไม่รู้ทิศไปที่กางเกงของผมมั่วไปหมด
ร่างบางเข้าโหมดงอแงเมื่อสิ่งที่อยากได้กลับไม่ได้
ปาร์คจินยองพยายามที่จะปลดหัวเข็มขัดของผม แต่ทำไม่สำเร็จ
ผมกระชากนิ้วออกมาโดยไม่ได้บอกคนบนตัก
"อ๊าาาาา" ร่างบางผวาเฮือกโอบกอดเอาไว้แน่น
"ไม่ได้หรอก...ถ้าไม่ใช่เมียจ๋าของพี่ พี่ก็ให้ไม่ได้หรอก" ผมใช้แขนทั้งสองข้างคว้าหมับเข้าที่เอว ออกแรงยกเพียงนิดเดียว ลูกแมวน้อยแสนงอแงก็ถูกพลิกกลับให้หันหน้าออกไปอีกทาง
"งื้อออออ พี่แจบอมมมม... ขะ...เข้ามา เข้ามาสักที..." แผ่นหลังเนียนพิงเข้ากับอกผมพร้อมบดเบียดสะโพกของตนไปมาเข้ากับส่วนนั้นของผม
ปาร์คจินยองเวอร์ชั่นนี้นี่ดีจริงๆ...
"อยากได้จริงๆน่ะหรอ..." ผมส่งมือเข้ามาหยอกล้อกับยอดอกสีสวยของอีกคน ที่แอ่นสู้มือทันทีที่ถูกสัมผัส
"อ่า...ยะ อย่าทำแบบนั้น กอดผมหน่อย... อ๊าา” น้ำใสไหลคลอหน่วยที่ตากลม
ทำไมจินยองถึงพูดแบบนั้นน่ะหรอ?
ก็มือผมน่ะสิ มันทำงานไม่สามัคคีกันเอาเสียเลย
มือหนึ่งก็ปลุกเร้า...แต่อีกมือนึง...กลับขวางทางไม่ให้ได้ปลดปล่อย
"พี่ไม่มีสิทธิทำแบบนั้นหรอกนยอง" ผมก้มลงสูดความหอมที่ลำคอระหงก่อนที่เรียวลิ้นร้อนจะดูดกลืนความหวานตามไป...
"อื้อ...ช่วยนยองหน่อยนะ...ได้โปรด.." มือบางเลื่อนไปโอบรอบลำคอของผม เรียวนิ้วจะสอดแทรกระหว่างกลุ่มผมจิกทึ้งตามแรงอารมณ์จนผมเจ็บแสบไปหมด
"พี่จะทำ...ก็ต่อเมื่อนยองเป็นเมียจ๋าของพี่..."
ผมน่ะติดนิสัย...ชอบเอาชนะ...แล้วยิ่งกับจินยองในตอนนี้นี่นะ
น่าแกล้งจะตาย...
"สรุปปาร์คจินยองเป็นอะไรกับพี่แจบอม หื้มมมม?"
"ปะ...ปาร์คจินยองเป็นเมียจ๋าของ..พี่แจบอม... อื้อ" จินยองก้มหน้างุดซ่อนใบหน้าเขินอาย ผมจึงมอบรางวัลที่แก้มอิ่มนั่นฟอดใหญ่
ปาร์คจินยองน่ะพ่ายแพ้และอิมแจบอมน่ะต้องเป็นผู้ชนะน่ะถูกแล้ว :)
"ก็แค่นี้เอง..."
"งื้ออออ"
"แล้วพี่จะรักนยองทั้งคืน...เมียจ๋า"
